ΙΛΛΥΡΙΑ WEB TV | ΕΓΚΛΗΜΑ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΕΛΑΣΗΣ | ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΓΚΟΥΛΗΣ
ΤΑ ΚΕΝΑ ΔΙΚΑΙΟΥ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΕΛΑΣΗΣ
Η τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν φύγει από την εξουσία επέφερε μεταξύ άλλων και την κατάργηση της δικαστικής απέλασης. Τη διάταξη ωστόσο δεν επανάφερε ούτε η Νέα Δημοκρατία με το νόμο για τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, με αποτέλεσμα μέχρι και σήμερα να διαπιστώνεται ένα τεράστιο κενό όχι μόνο στη νομοθεσία, αλλά και στην ουσία καθ ‘ αυτή της δικαιοσύνης.
Γράφει η Γερασιμούλα Στάμου
Συγκεκριμένα, το καταργηθέν άρθρο 74 ΠΚ ανέφερε:
“Με την επιφύλαξη των σχετικών διατάξεων που περιλαμβάνονται σε διεθνείς συμβάσεις που έχουν κυρωθεί από τη χώρα, το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την απέλαση αλλοδαπού που καταδικάσθηκε σε κάθειρξη, εάν κρίνει ότι η παραμονή του στη χώρα δεν συμβιβάζεται προς τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης, λαμβάνοντας υπόψη ιδίως το είδος του εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκε, το βαθμό της υπαιτιότητάς του, τις ειδικές συνθήκες τέλεσης της πράξης, τις συνέπειες αυτής, το χρόνο παραμονής του στο ελληνικό έδαφος, τη νομιμότητα ή μη της παραμονής του, την εν γένει συμπεριφορά, τον επαγγελματικό προσανατολισμό, την ύπαρξη οικογένειας και γενικότερα το βαθμό ένταξης αυτού στην ελληνική κοινωνία. Αν ο αλλοδαπός κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης ήταν ανήλικος, για την απέλαση του λαμβάνεται υπόψη και η τυχόν νόμιμη εγκατάσταση και παραμονή της οικογένειάς του στη χώρα ή στην περίπτωση που η οικογένεια του διαμένει στην αλλοδαπή, ο υφιστάμενος στη χώρα προορισμού σοβαρός κίνδυνος κατά της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας ή της προσωπικής ή γενετήσιας ελευθερίας του. Η απέλαση εκτελείται αμέσως μετά την έκτιση της ποινής ή την απόλυση από τις φυλακές. Το ίδιο ισχύει και όταν η απέλαση επιβλήθηκε από το δικαστήριο ως παρεπόμενη ποινή.
Το δικαστήριο μπορεί, επίσης, να διατάξει την απέλαση από τη χώρα κάθε αλλοδαπού στον οποίο επιβλήθηκε μέτρο ασφάλειας των άρθρων 69, 71 και 72. Σε αυτή την περίπτωση, η απέλαση μπορεί να διαταχθεί σε αντικατάσταση αυτών των μέτρων.
Το δικαστήριο που αποφασίζει την απέλαση του αλλοδαπού δράστη επιβάλλει σε αυτόν απαγόρευση επανεισόδου του στη χώρα, για χρονικό διάστημα έως δέκα (10) ετών. Το συμβούλιο πλημμελειοδικών του τόπου του δικαστηρίου που επέβαλε την απέλαση, μετά από γνώμη της αρμόδιας αστυνομικής αρχής, μπορεί να επιτρέψει την επιστροφή του αλλοδαπού στη χώρα ύστερα από αίτηση του, αφού περάσει μια τριετία από την εκτέλεση της απέλασης, με την επιφύλαξη των διατάξεων του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο χρονικός περιορισμός του προηγούμενου εδαφίου δεν ισχύει σε περίπτωση αλλοδαπού ο οποίος έχει τελέσει γάμο με Έλληνα υπήκοο, για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί ο γάμος, καθώς και σε περίπτωση παλιννοστούντος ελληνικής καταγωγής. Το συμβούλιο αποφαίνεται αμετάκλητα και μπορεί να εξετάσει νέα αίτηση για επιστροφή μόνο μετά την πάροδο ενός (1) έτους από την απόρριψη της προηγούμενης…….».
Πρακτικά, ο θεσμός της δικαστικής απέλασης κάλυπτε τις περιπτώσεις εκείνες όπου οι αλλοδαποί κρίνονταν επικίνδυνοι για τη δημόσια τάξη άμεσα και με δικαστική απόφαση απελαύνονταν από τη χώρα. Σκοπός της διάταξης ήταν η προστασία της ελληνικής έννομης τάξης και των ελλήνων πολιτών από άτομα που εισήλθαν στην ελληνική επικράτεια και διατάραξαν την έννομη τάξη.
Η νομοπαρασκευαστική επιτροπή κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου που επέφερε και της κατάργηση του εν λόγω άρθρου ανέφερε με τρόπο …λακωνικό, χωρίς έκθεση του σκεπτικού και χωρίς καμία αιτιολογική βάση ότι:
«Καταργείται από τα μέτρα ασφαλείας η απέλαση, η οποία διατηρείται πλέον μόνο ως διοικητικής φύσης μέτρο, όπως στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη».
Αρκεί όμως η διοικητική απέλαση, που επιβάλλεται στα πλαίσια της διοικητικής διαδικασίας, να καλύψει το κενό που άφησε η κατάργηση της δικαστικής απέλασης;
Αρχικά πρέπει να τονίσουμε ότι η απόφαση σε ποινικό δικαστήριο περί απέλασης αλλοδαπού που παραβίασε ποινικές διατάξεις φέρει – ή μάλλον έφερε- άλλη βαρύτητα ηθική κι αξιακή.
Επιπλέον, με το νέο καθεστώς, η διοίκηση όταν και αν λάβει γνώση για την ύπαρξη ποινικής απόφασης οφείλει να εξετάσει αν ο αλλοδαπός είναι επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη. Για ποινές μέχρι ένα χρόνο δεν προβλέπεται διοικητική απέλαση, ενώ για τις μεγαλύτερες ποινές προβλέπεται κανονικά η διαδικασία για ανάκληση της άδειας διαμονής και έκδοση απόφασης απέλασης.
Ωστόσο, προκύπτει το μείζον ερώτημα: Πότε και πώς θα ενημερωθεί η διοίκηση για την έκδοση καταδικαστικής απόφασης; Η διοικητική υπηρεσία δεν είναι συνδεδεμένη το σύστημα των δικαστηρίων για την έκδοση δικαστικών αποφάσεων.
Με άλλα λόγια, είναι πιθανόν- και μάλλον σύνηθες πια- να επιβληθεί μία απόφαση στον αλλοδαπό και η διοίκηση να λάβει γνώση αυτής μετά από αρκετά χρόνια. Ειδικά δε στις άδειες αόριστης διάρκειας ή άδειες δεκαετίας οι οποίες δεν απαιτούν ανανέωση άμεσα με αποτέλεσμα, είναι πιθανό να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι η διοίκηση να διαπιστώσει ότι ο αλλοδαπός έχει καταδικασθεί. Στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα φυσικά ο καταδικασθείς αλλοδαπός κυκλοφορεί ελεύθερος κι ωραίος, νόμιμα στη χώρα με την άδεια διαμονής του.
Επιπλέον, η εφαρμογή της διοικητικής απέλασης μπορεί να διαρκέσει χρόνια!!! Σε αντίθεση με τη δικαστική απέλαση, που εφαρμοζόταν αμέσως.
Πλέον, με τη Διοικητική διαδικασία, προβλέπεται κοινοποίηση της απόφασης στον αλλοδαπό, δικαίωμά του για προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια, αρχικά με προσωρινή διαταγή κι έπειτα με την αίτηση ακύρωσης, η συζήτηση της οποίας μπορεί να λάβει χώρα πολλά έτη μετά!
Μέχρι τότε φυσικά μπορεί να έχει εκδοθεί νεότερη νομοθεσία που να νομιμοποιεί εκ νέου την παραμονή του στη χώρα με αποτέλεσμα η απέλαση να μένει ανεφάρμοστη!
Με άλλα λόγια, οι αλλοδαποί που παράνομα εισήλθαν στη χώρα, έκλεψαν, άσκησαν σωματική βία, ασέλγησαν και γενικά παρανόμησαν, μπορούν με τις ευλογίες του ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ να κυκλοφορούν ανενόχλητα στη χώρα μας.
Μεγάλα κενά δικαίου που αφήνουν έντονο το αποτύπωμά τους στην πολύ- από πολλά- πληγωμένη Ελληνική Κοινωνία.
Η τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν φύγει από την εξουσία επέφερε μεταξύ άλλων και την κατάργηση της δικαστικής απέλασης. Τη διάταξη ωστόσο δεν επανάφερε ούτε η Νέα Δημοκρατία με το νόμο για τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, με αποτέλεσμα μέχρι και σήμερα να διαπιστώνεται ένα τεράστιο κενό όχι μόνο στη νομοθεσία, αλλά και στην ουσία καθ ‘ αυτή της δικαιοσύνης.
Γράφει η Γερασιμούλα Στάμου
Συγκεκριμένα, το καταργηθέν άρθρο 74 ΠΚ ανέφερε:
“Με την επιφύλαξη των σχετικών διατάξεων που περιλαμβάνονται σε διεθνείς συμβάσεις που έχουν κυρωθεί από τη χώρα, το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την απέλαση αλλοδαπού που καταδικάσθηκε σε κάθειρξη, εάν κρίνει ότι η παραμονή του στη χώρα δεν συμβιβάζεται προς τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης, λαμβάνοντας υπόψη ιδίως το είδος του εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκε, το βαθμό της υπαιτιότητάς του, τις ειδικές συνθήκες τέλεσης της πράξης, τις συνέπειες αυτής, το χρόνο παραμονής του στο ελληνικό έδαφος, τη νομιμότητα ή μη της παραμονής του, την εν γένει συμπεριφορά, τον επαγγελματικό προσανατολισμό, την ύπαρξη οικογένειας και γενικότερα το βαθμό ένταξης αυτού στην ελληνική κοινωνία. Αν ο αλλοδαπός κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης ήταν ανήλικος, για την απέλαση του λαμβάνεται υπόψη και η τυχόν νόμιμη εγκατάσταση και παραμονή της οικογένειάς του στη χώρα ή στην περίπτωση που η οικογένεια του διαμένει στην αλλοδαπή, ο υφιστάμενος στη χώρα προορισμού σοβαρός κίνδυνος κατά της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας ή της προσωπικής ή γενετήσιας ελευθερίας του. Η απέλαση εκτελείται αμέσως μετά την έκτιση της ποινής ή την απόλυση από τις φυλακές. Το ίδιο ισχύει και όταν η απέλαση επιβλήθηκε από το δικαστήριο ως παρεπόμενη ποινή.
Το δικαστήριο μπορεί, επίσης, να διατάξει την απέλαση από τη χώρα κάθε αλλοδαπού στον οποίο επιβλήθηκε μέτρο ασφάλειας των άρθρων 69, 71 και 72. Σε αυτή την περίπτωση, η απέλαση μπορεί να διαταχθεί σε αντικατάσταση αυτών των μέτρων.
Το δικαστήριο που αποφασίζει την απέλαση του αλλοδαπού δράστη επιβάλλει σε αυτόν απαγόρευση επανεισόδου του στη χώρα, για χρονικό διάστημα έως δέκα (10) ετών. Το συμβούλιο πλημμελειοδικών του τόπου του δικαστηρίου που επέβαλε την απέλαση, μετά από γνώμη της αρμόδιας αστυνομικής αρχής, μπορεί να επιτρέψει την επιστροφή του αλλοδαπού στη χώρα ύστερα από αίτηση του, αφού περάσει μια τριετία από την εκτέλεση της απέλασης, με την επιφύλαξη των διατάξεων του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο χρονικός περιορισμός του προηγούμενου εδαφίου δεν ισχύει σε περίπτωση αλλοδαπού ο οποίος έχει τελέσει γάμο με Έλληνα υπήκοο, για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί ο γάμος, καθώς και σε περίπτωση παλιννοστούντος ελληνικής καταγωγής. Το συμβούλιο αποφαίνεται αμετάκλητα και μπορεί να εξετάσει νέα αίτηση για επιστροφή μόνο μετά την πάροδο ενός (1) έτους από την απόρριψη της προηγούμενης…….».
Πρακτικά, ο θεσμός της δικαστικής απέλασης κάλυπτε τις περιπτώσεις εκείνες όπου οι αλλοδαποί κρίνονταν επικίνδυνοι για τη δημόσια τάξη άμεσα και με δικαστική απόφαση απελαύνονταν από τη χώρα. Σκοπός της διάταξης ήταν η προστασία της ελληνικής έννομης τάξης και των ελλήνων πολιτών από άτομα που εισήλθαν στην ελληνική επικράτεια και διατάραξαν την έννομη τάξη.
Η νομοπαρασκευαστική επιτροπή κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου που επέφερε και της κατάργηση του εν λόγω άρθρου ανέφερε με τρόπο …λακωνικό, χωρίς έκθεση του σκεπτικού και χωρίς καμία αιτιολογική βάση ότι:
«Καταργείται από τα μέτρα ασφαλείας η απέλαση, η οποία διατηρείται πλέον μόνο ως διοικητικής φύσης μέτρο, όπως στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη».
Αρκεί όμως η διοικητική απέλαση, που επιβάλλεται στα πλαίσια της διοικητικής διαδικασίας, να καλύψει το κενό που άφησε η κατάργηση της δικαστικής απέλασης;
Αρχικά πρέπει να τονίσουμε ότι η απόφαση σε ποινικό δικαστήριο περί απέλασης αλλοδαπού που παραβίασε ποινικές διατάξεις φέρει – ή μάλλον έφερε- άλλη βαρύτητα ηθική κι αξιακή.
Επιπλέον, με το νέο καθεστώς, η διοίκηση όταν και αν λάβει γνώση για την ύπαρξη ποινικής απόφασης οφείλει να εξετάσει αν ο αλλοδαπός είναι επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη. Για ποινές μέχρι ένα χρόνο δεν προβλέπεται διοικητική απέλαση, ενώ για τις μεγαλύτερες ποινές προβλέπεται κανονικά η διαδικασία για ανάκληση της άδειας διαμονής και έκδοση απόφασης απέλασης.
Ωστόσο, προκύπτει το μείζον ερώτημα: Πότε και πώς θα ενημερωθεί η διοίκηση για την έκδοση καταδικαστικής απόφασης; Η διοικητική υπηρεσία δεν είναι συνδεδεμένη το σύστημα των δικαστηρίων για την έκδοση δικαστικών αποφάσεων.
Με άλλα λόγια, είναι πιθανόν- και μάλλον σύνηθες πια- να επιβληθεί μία απόφαση στον αλλοδαπό και η διοίκηση να λάβει γνώση αυτής μετά από αρκετά χρόνια. Ειδικά δε στις άδειες αόριστης διάρκειας ή άδειες δεκαετίας οι οποίες δεν απαιτούν ανανέωση άμεσα με αποτέλεσμα, είναι πιθανό να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι η διοίκηση να διαπιστώσει ότι ο αλλοδαπός έχει καταδικασθεί. Στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα φυσικά ο καταδικασθείς αλλοδαπός κυκλοφορεί ελεύθερος κι ωραίος, νόμιμα στη χώρα με την άδεια διαμονής του.
Επιπλέον, η εφαρμογή της διοικητικής απέλασης μπορεί να διαρκέσει χρόνια!!! Σε αντίθεση με τη δικαστική απέλαση, που εφαρμοζόταν αμέσως.
Πλέον, με τη Διοικητική διαδικασία, προβλέπεται κοινοποίηση της απόφασης στον αλλοδαπό, δικαίωμά του για προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια, αρχικά με προσωρινή διαταγή κι έπειτα με την αίτηση ακύρωσης, η συζήτηση της οποίας μπορεί να λάβει χώρα πολλά έτη μετά!
Μέχρι τότε φυσικά μπορεί να έχει εκδοθεί νεότερη νομοθεσία που να νομιμοποιεί εκ νέου την παραμονή του στη χώρα με αποτέλεσμα η απέλαση να μένει ανεφάρμοστη!
Με άλλα λόγια, οι αλλοδαποί που παράνομα εισήλθαν στη χώρα, έκλεψαν, άσκησαν σωματική βία, ασέλγησαν και γενικά παρανόμησαν, μπορούν με τις ευλογίες του ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ να κυκλοφορούν ανενόχλητα στη χώρα μας.
Μεγάλα κενά δικαίου που αφήνουν έντονο το αποτύπωμά τους στην πολύ- από πολλά- πληγωμένη Ελληνική Κοινωνία.
